240401_God Adds His Grace to Those Who Share with Others the Grace

[Daniel_Sangwoo]

God Adds His Grace to Those Who Share with Others the Grace They Received ㅡ

“Give, and it will be given to you： good measure, pressed down, shaken together, and running over will be put into your bosom. For with the same measure that you use, it will be measured back to you.” (Luke 6:38, NKJV)

Sincerity of purpose, real kindness of heart, is the motive that Heaven values.

The soul that is sincere in its love, wholehearted in its devotion, God regards as more precious than the golden wedge of Ophir.

We are not to think of reward, but of service; yet kindness shown in this spirit will not fail of its recompense.

“Thy Father which seeth in secret Himself shall reward thee openly.” (Matthew 6:4).

While it is true that God Himself is the great Reward, that embraces every other, the soul receives and enjoys Him only as it becomes assimilated to Him in character.

Only like can appreciate like.

It is as we give ourselves to God for the service of humanity that He gives Himself to us.

No one can give place in his own heart and life for the stream of God’s blessing to flow to others, without receiving in himself a rich reward.

The hillsides and plains that furnish a channel for the mountain streams to reach the sea suffer no loss thereby.

That which they give is repaid a hundredfold.

For the stream that goes singing on its way leaves behind its gift of verdure and fruitfulness.

The grass on its banks is a fresher green, the trees have a richer verdure, the flowers are more abundant.

When the earth lies bare and brown under the summer’s parching heat, a line of verdure marks the river’s course; and the plain that opened her bosom to bear the mountain’s treasure to the sea is clothed with freshness and beauty, a witness to the recompense that God’s grace imparts to all who give themselves as a channel for its outflow to the world.

 (Thoughts from the Mount of Blessing 81)

ඔවුන් ලැබූ කරුණාව අන් අය සමඟ බෙදාගන්නා අයට දෙවියන් වහන්සේ තම කරුණාව එක් කරයි

 “දෙන්න, එවිට එය ඔබට දෙනු ලැබේ: හොඳ මිම්මක්, තද කර, එකට සොලවා, ඔබේ ළයට දමනු ලැබේ.  මක්නිසාද ඔබ භාවිත කරන මිනුමෙන්ම එය ඔබටම නැවත මනිනු ලැබේ.”  (ලූක් 6:38, NKJV)

 පරමාර්ථයේ අවංකකම, හදවතේ සැබෑ කරුණාව, ස්වර්ගය අගය කරන චේතනාවයි.

 ප්‍රේමයෙන් අවංකව, මුළු හදවතින්ම භක්තියෙන් සිටින ආත්මය, දෙවියන් වහන්සේ ඕෆීර්හි රන් කුඤ්ඤයට වඩා අගනා ලෙස සලකයි.

 අප සිතිය යුත්තේ ත්‍යාගය ගැන නොව සේවය ගැන ය;  එහෙත් මේ ආත්මය තුළ දක්වන කරුණාව එහි විපාකයෙන් අඩු නොවේ.

 "රහසිගතව දකින ඔබගේ පියා ඔබට විවෘතව විපාක දෙන සේක."  (මතෙව් 6:4).

 දෙවියන් වහන්සේම අන් සියල්ලන්ම වැළඳ ගන්නා උතුම් විපාකය බව සත්‍යයක් වුවද, ආත්මය ඔහුව ලබා ගන්නේ සහ භුක්ති විඳින්නේ එය චරිතයෙන් උන් වහන්සේට සමපාත වන විට පමණි.

 ලයික් අගය කළ හැක්කේ ලයික් පමණි.

 මනුෂ්‍යත්වයේ සේවය සඳහා අප දෙවියන් වහන්සේට කැප කරන විට, උන් වහන්සේ අපට ලබා දෙයි.

 තමා තුළ පොහොසත් ත්‍යාගයක් ලබා නොගෙන, දෙවියන් වහන්සේගේ ආශීර්වාදයේ ප්‍රවාහය අන් අය වෙත ගලා යාමට කිසිවෙකුට තම හදවතේ සහ ජීවිතයෙහි ඉඩක් දිය නොහැක.

 කඳුකරයේ සහ තැනිතලාවල කඳුකර දිය පහරවල් මුහුදට පැමිණීමට මාර්ගයක් සපයන අතර එමඟින් කිසිදු හානියක් සිදු නොවේ.

 ඔවුන් දෙන දෙය සිය ගුණයකින් ආපසු ගෙවනු ලැබේ.

 මක්නිසාද යත්, ගී ගයමින් ගමන් කරන දිය දහරාව එහි තෘණ සහ සාරවත් බව ලබා දෙයි.

 එහි ඉවුරේ ඇති තණකොළ නැවුම් කොළ පාටයි, ගස්වල සාරවත් වෘක්ෂලතා ඇත, මල් වඩාත් බහුලයි.

 ග්‍රීෂ්ම ඍතුවේ වියළි රස්නය යටතේ පෘථිවිය නිරුවත් දුඹුරු පැහැයක් ගන්නා විට, ගංඟාවේ ගමන් මාර්ගය සනිටුහන් කරයි.  කඳුකරයේ නිධානය මුහුදට දැරීමට ඇගේ ළය විවෘත කළ තැනිතලාව නැවුම්බව සහ අලංකාරයෙන් සැරසී ඇත, එය ලෝකයට පිටතට ගලා යාම සඳහා මාර්ගයක් ලෙස ලබා දෙන සියල්ලන්ට දෙවියන් වහන්සේගේ කරුණාව ලබා දෙන විපාකයට සාක්ෂියකි.

 (ආශිර්වාද කන්දේ සිට සිතුවිලි 81)

받은 은혜를 나누는 자에게 은혜를 더하시는 하나님 ㅡ

 “주라 그리하면 너희에게 줄 것이니 곧 후히 되어 누르고 흔들어 넘치도록 하여 너희에게 안겨 주리라 너희가 헤아리는 그 헤아림으로 너희도 헤아림을 도로 받을 것이니라” (눅 6:38)

목적의 진실, 곧 마음에서 우러나오는 진정한 친절은 하늘이 귀하게 여기는 동기이다.

하나님께서는 진실로 사랑하고 마음을 다하여 헌신하는 영혼을 오빌의 순금보다 더 가치 있게 여기신다.

우리는 보상이 아닌 봉사를 생각해야 한다.

이런 정신으로 나타내는 친절에는 필히 그 보상이 있을 것이다.

“은밀한 중에 보시는 너희 아버지가 갚으시리라.” (마 6:4).

하나님 자신이 다른 모든 상급을 포함하는 위대한 상급이 되시는 것은 사실이나, 영혼은 품성 면에서 그분과 동화될 때만 그분을 받아들이고 그분으로 인해 즐거워 할 수 있다.

동류가 되어야 서로 이해할 수 있다.

우리가 인류의 봉사를 위해 자신을 하나님께 바칠 때, 비로소 그분은 당신을 우리에게 주신다.

누구든지 마음과 생애에 하나님의 축복이 다른 사람들에게 흘러 들어갈 수 있는 길을 내면 자신도 반드시 풍성한 축복을 받게 된다.

산과 들은 산 속의 개울이 바다로 흘러가도록 길을 제공하지만 그것 때문에 피해를 보는 일이 없다.

오히려, 주는 것으로 인해 몇 백 배 보답을 받는다.

노래를 부르며 흘러가는 시냇물이 신록과 수확이라는 선물을 남기는 것을 보면 알 수 있다.

기슭의 풀을 봐도 다른 곳보다 더 푸르고, 나무들도 더 싱싱하고, 꽃들도 더 탐스럽다.

대지가 여름의 폭염으로 바짝 말라 갈색으로 변할 때에도, 강줄기는 하나의 파란 선을 이룬다.

이리하여 산의 보화가 바다로 흘러가도록 가슴을 열어 준 들판은 생기와 아름다움, 곧 하나님의 은혜를 세상으로 흘려보내는 통로로 자신을 제공한 사람이면 누구나 받게 되는 그분의 은혜의 보상을 증거하는 것들로 옷 입게 된다.

 (산상보훈 81)